Nummer 2: van Bangkok naar Chiang Mai

Jaaaa we zijn geland, nou gaat het feest beginnen! Maar eerst een visum veroveren (volgens mij keek meneer Ching Chong van de visa office niet eens naar de datum van wanneer ik Thailand weer zou verlaten, al dat gestress voor niks dus), mijn backpack vinden in de Bagage hall en Robby (de duitse jongen) bij een mac donalds op het vliegveld zien te treffen. Ik was al wanhopige pogingen aan het doen om mijn wifi aan te krijgen op mijn telefoon zodat ik Robby zou kunnen chatten op facebook (nieuwe telefoon+slecht werkende wifi+jolijn = geen succes) maar na 1 minuut pielen werd ik op mijn schouder getikt en stond Robby ineens voor mijn neus. Oke en nu? Hoe gaan we naar ons hotel/hostel? We lopen snel naar de uitgang toe maar eerst worden we compleet verrast door de warmte. Ik wist wel dat het warm zou zijn maar ik wist niet dat dit soort warmte bestond. Snel alle onnodige kleren uittrekken en dan snel een airco taxi in. Aangekomen op Kao San road, nog met je hoofd in het vliegtuig, maar wel bewust van dat je elk moment ‘’gefaked’’ kan worden, wordt ons verteld dat we absoluut niet naar ons geboekte hotel en hostel moeten gaan omdat er heel veel beruchte gangs gaande zijn in die buurt. Als we er wel heen zouden gaan, zouden al onze spullen de volgende dag weg zijn. Nou, als je dat verteld wordt en je hebt net een lange reis achter de rug, dan wil je gewoon naar een plek waar je even kan uitrusten. Meneer van de tourist centre zou ons wel even helpen met het vinden van een goed hotel. Uiteindelijk is dat allemaal geregeld nadat je veel meer hebt betaald dan wat je eigenlijk in gedachte had maar dan hadden we in ieder geval een plek waar onze spullen veilig waren. Achteraf, na bijna een week Thailand, weet ik voor 100% zeker dat het gewoon een trucje was om geld binnen te slepen. Net zoals alle tuctuc’s die je ‘’even’’ langs een thaise suit-shop brengen waar je dan even binnen moet ‘’kijken’’ (lees: kopen) zodat de chauffeur free gasoline krijgt. Heel overtuigend zeg je dan tegen ze: I’m not going to buy something, so you won’t get your free gasoline. Waarop de chauffeur weer zegt: no no, only looking, then free gasoline for me. Thank you miss. OKEEEEE IK GA WEL WEER NAAR BINNENNNN.
Die dag zelf hebben we niet veel meer gedaan, genoeg indrukken voor een dag. We zijn ’s avonds nog even naar Kao san rd (DE straat van bangkok voor reizigers) geweest en zijn daarna lekker ons bed in gedoken.

Nu ga ik even in een hogere versnelling anders ben ik nog dagen bezig. Eigenlijk ben ik al dagen bezig omdat ik de hele tijd afgeleid word en met mensen mee ga. Ik wil alles opschrijven over wat ik zie en meemaak, welke mensen ik allemaal ontmoet, over hoe veel verschillende moods je hebt op een dag en hoeveel dingen ik al heb geleerd in één week, maar het is echt veel te veel.
Oké.. dus, dag 1 Bangkok:
Eerste indruk: het verkeer is LEVENSGEVAARLIJK. Ik weet niet of er regels zijn, maar als ze er al zijn dan houdt niemand zich er aan. Een straat oversteken is echt een no go want je riskeert je leven. Maar als er dan daadwerkelijk iemand onderuit gaat met zijn scooter, dan staan er ook binnen no time 5 locals om die persoon heen om hem te helpen en om het verkeer te regelen. Na een week weet ik dan toch best makkelijk en veilig een straat over te steken. We moesten alles nog een beetje uitzoeken maar al snel wisten we wel wat we wilden gaan doen. Een longtailboat tour van 1 uur door de kanalen van Bangkok. Achteraf leuk omdat de boot onmogelijk hard ging maar ik heb nou niet echt dingen gezien waarvan ik dacht wauuuuwww. Op de krakkemikkige huisjes op luciferstokjes in het water en de honderden grote vissen na dan. Daarna gingen we naar 2 tempels in het centrum die we wel gezien moesten hebben. Erg indrukwekkend de eerste paar keer dat je een tempel ziet. Ze zijn mega kleurrijk en prachtig. Het is net als in Italië, op elke hoek van de straat is er een kerk. Gek om te merken dat alles zo snel ‘’normaal’’ wordt. Zoals de tempels (ze blijven heel mooi maar lijken veel op elkaar), het drukke verkeer, op een opgevoerde scooter/motor tussen de auto’s door crossen, kakkerlakken op straat, maar dan van 6 centimeter groot, de lady-boys en ga zo nog maar even door.
Na de tempels zijn we richting de skybar gegaan en onderweg daar naar toe vroegen we ons af waarom iedereen om stipt 18.00 stil stond en er een heel blij liedje werd afgespeeld. Dat bleek het volkslied te zijn wat twee keer per dag, om 08.00 en 18.00, wordt afgespeeld waarbij iedereen uit eerbied stil moet blijven staan. Toen hebben we eerst op ons gemakje wat gegeten en daarna de prachtige skyline van Bangkok in het donker bewonderd op de 54e verdieping van een hotel met een bar op het dak.
Dag 2 Bangkok:
Dit was wel een relaxte dag. We zijn naar een tempel complex geweest wat de Grand palace heet. Eigenlijk wilde we dat de dag daarvoor al doen maar toen was het nationale Buddha dag en dan mogen er alleen maar monniken in. Na het overweldigende tempel complex zijn we naar een tempel gegaan die anders is dan andere tempels. Deze was van steen gemaakt en je kon met een hele steile trap naar de top van de tempel gaan. Ook heel erg mooi maar na de vierde tempel gezien te hebben worden de aankomende tempels die ik nog ga zien wel erg voorspelbaar. Na de tempels zijn we naar een groot sportpark gegaan. Robby moest per se even zijn chin-ups en dips showen maar ondertussen maakte ik een rondje door het park om vervolgens de belachelijke groepslessen uit te lachen en de achterlijke work-outs van Thaise vrouwtjes stiekem te filmen. Die dag hebben we verder niet zo veel gedaan want uiteindelijk ben je net zo lang bezig met reizen als met dingen bezichtigen door die stomme sponsors waar je opeens weer terecht komt als je een tuctuc instapt.
Dag 3 was de dag van opsplitsen en het avontuur in mijn eentje aangaan. Om 10 uur ging Robby naar het vliegveld en ik naar het treinstation. Ik had al om 11 uur een treinkaartje bemachtigd van de trein die ’s avonds 18.10 zou vertrekken dus ik had nog een hele dag te gaan. Ik heb mijn backpack op het station gedropt en ben een super de luxe hotel in gesneaked om daar vervolgens de rest van de dag de ligbedjes en het zwembad te gebruiken. Ze dachten gewoon dat ik een gast van het hotel was. De nachttrein was erg leuk. In het begin ziet de trein er gewoon uit als een trein van de NS maar rond een uur of 9 komen er allemaal vrouwtjes langs om je bed uit te klappen. Dan ziet het gangpad er opeens heel anders uit met overal tassen, roze gordijntjes en snurkende mensen. Ik ben met twee Nederlandse vrouwen naar de coupé gegaan waar het restaurantje zich bevond. Rond een uur of 12 ben ik mijn schuddende bedje ingeklommen (ik had een upper bed) en heb ik toch nog best goed geslapen. Om 8.15 kwam ik aan in Chiang Mai. Iemand van het weeshuis zou me op komen halen en me naar het hostel brengen wat ik had geboekt. Zoals gewoonlijk hier in Thailand, was degene die me op zou halen 20 minuten te laat, maar de o zo vriendelijke mannetjes op het station waren in een mum van tijd al weer telefoontjes aan het plegen om te vragen of ze er al bijna was. Mijn hostel zat op het moment van aankomst bomvol met hippies. De eerste nacht heb ik daar niet zo veel plezier aan beleefd want er zaten er 8 in mijn dorm die behoorlijk luidruchtig wiet aan het roken waren tot 4 uur ’s nachts terwijl er mensen gewoon weer vroeg op moesten, waaronder ik. Er lag ook een vieze, snurkende, dronken en stinkende man naast me dus de volgende ochtend ben ik maar even van kamer gewisseld. In tegenstelling tot de nacht, was de dag zelf wel erg leuk. Ik ben samen met een franse gast op mijn eerste gehuurde scooter naar een hele mooie canyon geweest. Van de 15 meter hoge rotsen in het water springen is niet echt een prettig gevoel kan ik je vertellen maar het geeft je wel een dikke kick. Na de canyon ben ik weer naar de twee Nederlandse vrouwen gegaan. Samen hebben we de night market bezocht en hebben we wat gedronken in een gezellig barretje waar we gratis Thaise massages kregen.
Zondag ging ik weer vroeg op pad met een Zwitsers meisje. We gingen op mijn scooter de bergen in om de grote tempel met het veel belovende uitzicht over de stad te bezichtigen. Uitzicht was top, tempel wat gewoontjes. Dat krijg je als je ze overal ziet. Met nog wat slinger weggetjes extra, hebben we ook nog wat watervalletjes kunnen zien. In de middag heb ik van een heerlijke full body massage van 1 uur kunnen genieten. En daar betaal je dan 4 euro voor ;) ’s avonds zijn we met 8 meiden naar de Sunday market geweest. Eigenlijk het zelfde als elke markt maar hier was super veel eten en leuke live bandjes. Super gezellig dus!
Maandag was mijn eerste dag in het weeshuis. Of eigenlijk een introductie dagje. Prachit, mijn coördinator, kwam me ophalen en we gingen meteen naar het weeshuis. Ze kletste mijn oren van mijn hoofd en ik kon goed met haar lachen. Ze is echt een super lief mens, ze helpt mensen door heel het land heen. Ze heeft verschillende projecten lopen en ik heb het idee dat ze alleen maar energie steekt in het helpen van andere mensen. Heel bijzonder! Dan heeft ze nog een geadopteerde dochter die op hele vroege leeftijd kinderen heeft gekregen en daar zorgt ze dan ook nog een paar dagen per week voor. Het weeshuis was geweldig! Het is in een soort van weeshuizen park. Er is een speciaal jongens huis, een speciaal familie huis en zo nog een paar andere. Ik werk in Childrens home. Ik mocht kiezen tussen 3 verschillende ‘’kamers’’. Kindjes van 0-1,5 jaar, 1,5-3 en kindjes boven 3 jaar. Dat was geen moeilijke keuze voor mij… met een brede glimlach op mijn gezicht liepen we naar de baby’s room. De deur ging open en daar kropen, zaten, lagen en waggelde ongeveer 25/30 kleine baby’s :) Sommige kindjes begonnen te huilen omdat ze geen vreemde gezichten gewend zijn. Andere kindjes kwamen meteen op me afgekropen en begonnen meteen met me te knuffelen. Elk kindje is weer anders, er zitten echt hele ondeugende aapjes tussen maar ook weer kindjes die ik nog geen een keer heb zien lachen. Veel kindjes hebben ook gezondheidsproblemen. De een heeft een waterhoofd en de ander is blind. Er is ook een kindje dat 3 jaar is maar wat het gedrag heeft van een kindjes van 0. Erg zielig om te zien maar des te gemotiveerder je bent om ze een goede dag te bezorgen. Er wordt erg goed voor ze gezorgd maar met 30 kinderen en 5 man personeel per kamer wordt er heel vaak ook geen aandacht aan ze besteed. Alles gaat een beetje hardhandig en snel. Dat vind ik wel moeilijk om te zien, maar dat is gewoon hoe het hier gaat. Ik doe alles gewoon op mijn gemakje met de kindjes en ik hou nu al van ze. Het liefst adopteer ik ze allemaal! In principe mag ik gewoon alles doen wat het personeel ook doet. Kindjes eten of de fles geven, ze in bad doen, luiers verschonen, met ze spelen en knuffelen, ze in bed stoppen, met ze naar buiten gaan en wandelen. Eigenlijk ben ik dus gewoon een beetje een moeder voor 4 weken voor 30 kindjes. Het is echt geweldig!!
Na mijn eerste dag ging ik samen met Prachit haar kleindochter ophalen waarmee ik samen het Engelse alfabet heb geoefend en mee heb gespeeld. Achteraf hoorde ik van Prachit dat ze haar moeder zo enthousiast had verteld over de Fallang (buitenlander) die bij haar in de auto zat en Prachit vroeg me of ik het leuk vond om deze vrijdag met haar kleindochtertje te gaan zwemmen. Met alle plezier natuurlijk :) Dat is dus morgen.
Maandagavond ben ik nog met Roos, een super leuk Nederlands meisje, en een Thaise jongen die zij had ontmoet, naar een bar geweest. Super interessant was dat. Die Thaise jongen is voor 6 jaar een monnik geweest en hij heeft ons super veel verteld over het boeddhisme. Ik vroeg hem of hij iets wist over hoe ik vroeg in de ochtend eten kon offeren aan de monniken. Natuurlijk wist hij me dat te vertellen maar hij vond het veel leuker om het me te laten zien. Dat zouden we een dezer dagen dan gaan doen.
Dinsdag was weer een dag in het weeshuis. In de middag ben ik samen met Prachit en een Japans meisje naar een meer met hele leuke hutjes gegaan waar we hebben geluncht. ’s Avonds ontmoette ik een dude uit Texas waar ik de avond mee door heb gebracht. Hij zat in een hostel met een zwembad, een kampvuur, een pooltafel, een boomhut, met leuke mensen en leuke muziek dus daar zijn we de hele avond geweest. De volgende ochtend stond ik om 05.15 op om samen met Danupol voedsel te gaan offeren aan de monniken. We stelden op een marktje 3 plastic tassen samen met voedsel en drinken er in. We gingen op zoek naar wat monniken die Danupol nog kenden van de tijd dat hij monnik was. Onder weg naar zijn oude tempel kwamen we er een paar tegen en stapten dus van de scooter af. Danupol zou me leren hoe het moest en vertelde me dat ik eerst mijn slippers uit moest doen. Daarna doe je om de beurt, met twee handen, het tasje in de ijzeren kom van de monniken. De kom gaat dicht en dan leg je er nog speciale bloemen op, ook met twee handen. Daarna ga je op je hurken zitten met je handpalmen tegen elkaar en dan bedenk je een wens voor jezelf. Terwijl jij je wens bedenkt zijn de monniken hardop aan het bidden voor je. Het was ontzettend mooi en indrukwekkend om te doen. Sowieso zijn er rond dat tijdstip alleen maar locals op straat en dat geeft al een specialere sfeer dan overdag. Danupol vroeg me of ik het leuk vond om vandaag met hem mee te gaan naar het olifanten kamp waar hij werkt. Alweer zo’n moeilijke keus… NATUURLIJK :) Ik hoorde van Roos, hij had haar ook meegenomen, dat dit een van de weinige kampen was waar de olifanten goed behandeld werden en waar ze een fijn leven hebben. Dat zou de volgende dag dan op de planning staan. Na nog een uurtje slaap moest ik alweer naar het weeshuis. Weer een heerlijke dag met de kindjes. Ik mag helaas geen foto’s maken van de kindjes maar ik zou graag laten zien hoe lief een meisje in mijn armen in slaap was gevallen tijdens het schommelen in de speeltuin. ’s Avonds ben ik weer met de jongen uit texas naar de night market geweest.
Vandaag ben ik dus naar de olifanten geweest. Wauw, wat een ervaring! Weer zo iets geweldigs. We kregen snel een lesje olifanten taal. Deze olifanten werden bestuurd met woorden in plaats van ijzeren haken die ze in veel olifanten kampen gebruiken. Vandaag zouden er foto’s gemaakt worden voor een magazine door fotografen uit Japan. Mij werd vriendelijk gevraagd of ze foto’s van me mochten maken gedurende dag. Ik heb mijn adres aan de fotografen gegeven dus over een paar weken/maanden wordt er een Japans tijdschrift over dit olifantenkamp in de brievenbus thuis gegooid. Ik kreeg meteen een olifant toegewezen waar ik op moest klimmen. Na een hele tocht door het prachtige jungle landschap kwamen we bij een rivier waar we met de olifanten konden spelen en waar we ze konden wassen. Wat zijn het mooie beesten! Zo sterk en zo loyaal. Toen we weer terug waren in het kamp zijn we nog naar een baby olifantje gaan kijken. Te schattig, hij komt tot mijn heup maar is echt super sterk. Ik ging met hem spelen maar hij duwde me de hele tijd omver. Super grappig, zo’n klein waggelend wezentje met een slurfje wat alle kanten op vliegt omdat hij er nog geen enkele controle over heeft. Net bambi op ijs, of Rinske tijdens balsporten ;)
Nou lieve mensen. Sorry voor het lange wachten maar nu is hij toch eindelijk klaar. Blog nummer 2 na 1,5 week Thailand. Tijd voor mensen missen is er niet echt maar toch denk ik vaak aan jullie thuis!
Dikke knuffel!